15 augustus 2011
Augustus column
`Met of zonder kantje` door Riet, vrijwilligster bij Cliëntenbelang Amsterdam.
“Is Riet er niet?”, hoorde ik een bekende stem in de tuin vragen. “Nee, die ligt even op de bank te slapen. Ze slaapt ‘s nachts nogal slecht”. “Ja”, hoorde ik zeggen, “dat is natuurlijk logisch; kijk wij zijn overdag actief, maar dat is voor haar natuurlijk heel anders”.
Au, dat kwam hard aan. Ik wilde opspringen en mijzelf verdedigen door te vertellen wat ik allemaal wel niet deed op een dag! Ik was boos en niet assertief. Ik hield mij slapend en dacht aan een voorval in de trein van een aantal jaren geleden. Op een zeer zeurende toon vroeg iemand mij of ik op weg was naar mijn moeder. Helaas had ik toen al geen moeder meer en het waarom van de vraag ontging mij op dat moment totaal.
Een paar weken geleden ging ik met mijn dochter winkelen en wij hadden een kleine discussie over de aankoop van een bh met of zonder kantje. Tot mijn stomme verbazing zei een meeluisterende verkoopster: “Ja, wat maakt het uit dat kantje als er toch niemand is die er naar kijkt.”
Overdrijf ik nu door te denken dat het logisch is dat een blinde overdag niets doet en daarom niet slaapt, dat een blinde die reist uitsluitend op weg kan zijn naar haar moeder. En dat een blinde per definitie geen relatie heeft, waardoor leuk ondergoed er toch niet toe doet.
Zo opgeschreven klinkt het heel heftig allemaal. Toch zijn deze vooroordelen vast niet slecht bedoeld en zonder vooroordelen leeft niemand. Hoe moet je anders alle informatie opslaan?Aangezien niets menselijks mij vreemd is, vraag ik mij natuurlijk af hoe het met mijn eigen vooroordelen zit. Ik vertelde mijn kleinkinderen over de vervelende jongens die planten uit de voortuin hadden gerukt en ze midden op straat achterlieten.
Ze vroegen meteen: ”Hoe weet je nu dat het jongens waren? Heeft opa ze dan gezien?” Oeps, wij hadden niemand gezien, maar wel geoordeeld. Natuurlijk hadden het ook meisjes kunnen zijn. Ik denk even aan de meisjes die verleden week een blinde man overvielen en een sigarettenpeuk op zijn wang uitdrukten.
Misschien waren het wel vervelende ouderen die het op onze voortuin hadden voorzien! Ik hou niet van de Tros en niet van Ali B dacht ik, totdat ik per ongeluk een uitzending zag van het programma met Ali B op volle toeren.
Het was geweldig. Henny Vrienten, Winne en Ali B maakten op integere manier een muzikaal bruggetje tussen de muziek van toen en nu. Ik heb intens genoten en het zou jammer geweest zijn, als ik deze uitzending alleen maar door mijn vooroordeel had gemist.
Waarschijnlijk lukt het niet elke dag. Toch wil ik graag verder leven met een zonnig humeur, een goed relativeringsvermogen en niet al te lange tenen.