18 juli 2012

Juli column

`Insteken, omslaan...` door Riet, vrijwilligster bij Cliëntenbelang Amsterdam.

 

Mijn moeder kon prachtig breien. Zij maakte de mooiste truien met de meest ingewikkelde patronen die een mens maar kan verzinnen. Daar stond ze op. Simpele patronen waren geen uitdaging. Dat was een gegeven en daar hielden we rekening mee bij het uitzoeken van een patroon. Vroeger kreeg onze pop vaak hetzelfde exemplaar. Mijn zus en ik hebben het breien overgenomen. Iets minder fanatiek, dat wel. Mijn blind worden deed daar niets aan af, het breien bleef doorgaan. Prettig bij het lezen van een gesproken boek. Niet met lege handen in de schoot hoeven zitten!

 

De pennen blijven ook weleens een paar maanden in de kast, maar komen altijd weer tevoorschijn. Ook al is het breien tegenwoordig weer in, er zit niemand echt op een trui of een vest van mijn hand te wachten. Ik zelf trouwens ook niet, hoor. Het beperkt zich tot dassen en poppenkleren. Gelukkig zijn er kleindochters die ik er mee kan plezieren. Ook mijn kleinzoon Max heeft een zwembroek voor zijn knuffelhaas bij mij besteld!

 

Mijn moeder leed aan depressies. Dat het breien voor structuur en afleiding zorgde en een aankomende depressie misschien wat op afstand hield, begreep ik vroeger niet zo goed als nu. Dat breien rustgevend is en helpt om het malen in je hoofd stop te zetten weet ik al jaren, maar dat breitherapie gebruikt wordt door fysiotherapeuten in pijnklinieken, dat las ik verleden week in Psychologie magazine. De effecten van breien zouden zijn: stimulerend, minder pijn en gepieker, meer ontspanning en geluksgevoelens bij de patiënten. Steeds maar dezelfde beweging zou de aanmaak van serotonine stimuleren.

 

Het breien leert je nog meer vaardigheden die in het dagelijks leven goed van pas komen zoals: geduld, volharding en het besef dat fouten ongedaan kunnen  worden gemaakt. Bij de Universiteit van Cardiff loopt zelfs een onderzoek naar het effect van breien op stemming en emoties. Jemigdepemig, die hele wetenschappelijke benadering maakt dat ik vandaag ineens helemaal geen zin meer heb om te breien. Heel mooi dat fietsen ook een repeterende beweging is en dat het dus wel goed komt met het gelukhormoon serotonine.

 

We gaan lekker met de tandem op pad. Het moet alleen nog even droog worden vanmiddag!