Lees voor
Clientenbelang op Instagram Clientenbelang op Facebook Clientenbelang op Twitter LinkedIn YouTube

12 juli 2011

Juli column

`Oma Whoopy` door Riet, vrijwilligster bij Cliëntenbelang Amsterdam.

 

Whoopy is geboren op 23 maart 1997 en overleden op 1 mei 2011. Oma Whoopy zal ik altijd blijven voor mijn oudste twee kleinkinderen. Net zoals mijn moeder oma Smikkie zal blijven voor mijn kinderen. Mijn  lieve mooie zwarte  hond, een  kruising tussen een labrador en golden retriever, vernoemd naar de Amerikaanse actrice Whoopy Goldberg.

 

Haar voorgangster Nancy heeft maar heel kort bij ons gewoond. Een agressieve vorm van botkanker maakte dat zij nog geen drie jaar werd. Voordat Whoopy bij ons kwam had ze al heel wat meegemaakt. Na het afscheid van moeder, broertjes en zusjes eerst een heel jaar in een puppypleeggezin en daarna terug naar de geleidehondenschool om een jaar getraind te worden klaar om aan het werk te gaan.

 

Ze ging eerst naar een ander baasje, maar dit bleek geen goede match te zijn. Zo kwam het dus dat wij het samen gingen proberen. Het was een lieve rustige hond. Aanvankelijk een beetje bang, maar dit was al snel voorbij. Ik heb jarenlang fijn met haar mijn routes kunnen lopen en ook als huishond was ze super. Jasmijn en Ties zijn jarenlang dikke vriendjes met haar geweest. De tijd gaat snel en zomaar ineens kwam het jaar waarin ze met pensioen ging.

 

Mag je zo’n hond zelf houden is een vraag die mij vaak gesteld wordt. Ja, dat mag en dat hebben we met mijn eerste geleidehond ook gedaan. Die is in alle rust vijftien jaar bij ons geworden. Tijden veranderen en onze situatie is nu zo dat twee honden in huis niet echt een optie is of eerlijk gezegd helemaal geen optie! De geleidehondenschool heeft ook een wachtlijst voor gepensioneerde honden maar zover is het gelukkig nooit gekomen.

 

Whoopy mocht bij vrienden van ons wonen. Daar was ze meer dan welkom. Ze heeft daar nog ruim drie jaar een geweldige tijd gehad. Heel veel liefde, tijd en aandacht. Elke dag lange wandelingen in de natuur en niet meer hoeven werken. Nou ja, een klein beetje misschien toch wel. Haar nieuwe baasje werkt in een verpleeghuis en Whoopy mocht gewoon mee naar het werk. Daar wonen veel demente mensen waar soms bijna geen contact mee mogelijk is. Whoopy werd er soms even bijgehaald om op die manier toch nog enig contact te kunnen maken. Dat vond ik geweldig en ik weet zeker Whoopy ook.

 

De vrienden, waar Whoopy het zo fijn heeft gehad, hebben nadat ze weer wat bijgekomen waren  een nieuwe hond genomen. Geen gepensioneerde geleidehond dit keer, maar een jonge flatcoat. Een vrolijke hond die in Spanje heeft gewoond en het daar niet goed had. Anna heet ze en heeft geluk met haar nieuwe baasjes. Met een beetje mazzel worden dat  mooie jaren voor hen allemaal.

 

Oliver, mijn huidige geleidehond, is nog maar vijf. Als er geen rare dingen gebeuren, dan kan ik nog wel een jaar of zes lekker met hem rondlopen. Ook nu zal de tijd weer snel voorbijgaan en kom ik weer op het moeilijke punt……..wat nu! Oliver is, vergeleken met Whoopy,  een stuk groter, sterker, drukker en druistiger! Heerlijk om mee te wandelen en te spelen, maar niet om rustig in een verpleegtehuis te communiceren met dementerende mensen, dat wordt een chaos vrees ik.

 

Nou ja, wie weet schudt die wilde blonde hondenjongen de boel eens even lekker wakker. Ik maak maar een grapje hoor. Ook dan komt er wel een oplossing en wie dan weer leeft, wie dan weer zorgt, zal ik maar denken. Maar voor mijn kleinkinderen, Jasmijn en Ties, die stapel zijn op Oliver, blijf ik toch oma Whoopy! 

 

Deel dit artikel