12 maart 2012

Maart column

'Perverse prikkel' door Riet, vrijwilligster bij Cliëntenbelang Amsterdam.

 

Doe het niet! Bezuinig niet op kwetsbare kinderen! Er wordt gestopt met het rugzaksysteem. Het zou een perverse prikkel op indicatie stellen zijn. Waar heb ik dit eerder gehoord dit afgelopen jaar? O ja, het pgb natuurlijk, ook al zo'n perverse prikkel.

  

Dat we niet onder het juk van bezuinigen uitkomen begrijp ik, en dat mensen met een handicap daar geen uitzondering op vormen, begrijp ik ook nog. Toch is, hoe mooi en spitsvondig ook vaak verpakt, het ”vermeende” misbruik maken door de gebruiker, mij een doorn in het oog.

 

Zowel in het speciaal als in het reguliere onderwijs zullen de klassen groter worden. Jonge, enthousiaste leerkrachten worden ontslagen. Verwijzing naar het speciaal onderwijs waar in kleine groepjes zorg op maat wordt geleverd, is vrijwel niet meer mogelijk.  Terwijl Den Haag “passend onderwijs” als nieuw beleid predikt. Dit alles moet zo ongeveer 300 miljoen opleveren.

 

De ambulante begeleiding wordt voor de helft wegbezuinigd! Als slechtziend meisje zat ik op een “gewone”lagere school. Niet met behulp van goede ambulante begeleiding en voor mij op maat gezochte hulpmiddelen. Niets van dit alles. Er waren toentertijd twee mogelijkheden. Het erkennen van de handicap en verdwijnen naar het instituut ergens in de bossen of doen alsof er niets aan de hand was en je op raadselachtige wijze door je schoolbestaan heen worstelen.

Zo stal ik altijd de gekleurde krijtjes van de juf omdat ik die niet kon zien. Alleen met wit krijt en een beetje groot geschreven kon ik op het bord nog iets onderscheiden.

 

Ook stond er in mijn rapport vaak dat ik te veel kletste en knoeide in de schriften. Logisch dat met een pen en inktpotje niets voor mij was en dat kletsen was broodnodig om aan mijn informatie te komen. Ook de gymnastieklessen waren een bron van narigheid voor mij. Ik ging vaak niet naar school omdat ik buikpijn had. Echte buikpijn die lichamelijk niet te verklaren viel.

 

Mede door mijn eigen ervaringen en ook die van veel anderen ben ik er zo fel op dat alle kinderen met of zonder handicap een goede fijne schooltijd hebben. Een gelukkige tijd waarin hun kwaliteiten gezien en benut worden. Om in de terminologie van Mark Rutte te spreken lijkt mij dit toch een uitstekende investering in de toekomst van ons land. Was hij het trouwens niet die ons beloofde dat er absoluut op onderwijs niet bezuinigd zou gaan worden?

 

Volgens Marja van Bijsterveldt moeten er scherpe keuzes gemaakt worden om de beschikbare middelen efficiënt en doelmatig in te zetten. Stoere taal, prima, maar niet ten koste van kwetsbare kinderen, ongeruste ouders en opgebrande leraren die telkens hun grenzen moeten verleggen, alstublieft doe dit niet!