24 juni 2025
In memoriam: Casper Schmit, voorvechter van mobiliteit
Tot ons aller verdriet is op dinsdag 29 april jl. Casper Schmit op 59–jarige leeftijd overleden. Casper was een bevlogen persoon die veel heeft betekend voor de toegankelijkheid van Amsterdam, en het openbaar vervoer in het bijzonder. Casper heeft zijn hele leven te maken gehad met een progressieve spierziekte, maar die weerhield hem er niet van om te reizen, sporten en werken als graficus.
Dat reizen deed hij met zijn vrouw in allerlei verschillende auto’s, want hij was gek op auto’s. Zo vond hij het heerlijk om lange autoreizen te maken in Amerika, en bracht hij onder andere een bezoek aan 'Area 51', een militaire basis van de Amerikaanse luchtmacht in de Nevadawoestijn ten noorden van Las Vegas. Hiervan had hij een bord achter op zijn rolstoel heeft laten monteren.
Later kreeg hij dezelfde passie voor het openbaar vervoer en werd hij ook een van de trainers van 'Met Makke en gemak in Mokum', een groep mensen met beperkingen die trainingen gaven aan tramchauffeurs en conducteurs van het GVB. Hij was erg trots op dat werk en deed het met veel plezier.
Ook was hij lid van de Stedelijke Wmo - Adviesraad, en zat hij namens ons in de Reizigers Advies Raad van de Vervoerregio Amsterdam om daar op te komen voor reizigers met een beperking. Hij gaf graag zijn mening over wat er in het openbaar vervoer verbeterd kon worden voor mensen met een beperking. Zijn ervaringen waren daarbij van grote waarde.
Zo is hij ooit - tot grote schrik van velen - door een oprijplank van een EBS-bus gezakt. Een voorval wat er toen toe geleid heeft dat deze verouderde planken allemaal zijn vervangen. En ook over defecte liften bij de metrostations wist Casper veel in te brengen.
Tot vlak voor zijn overlijden vond hij het heerlijk om gewoon met de metro van zijn woning in Zuidoost naar het Centraal Station te reizen. Hij werd daarmee een bekende van alle trambestuurders en buschauffeurs en ging regelmatig bij ze langs voor een praatje.
Casper was onafscheidelijk van zijn hulphond Emco. Die gaf hem de mogelijkheid om zelfstandig op pad te gaan en ging dan ook overal mee naar toe. Ook in de metro, waar het een keertje flink misging. De deuren sloten namelijk nog voordat Emco naar binnen kon, terwijl Casper al in de metro zat.
Gelukkig was zijn vrouw Erica nog op het perron bij Emco, maar ook deze gebeurtenis maakte Casper strijdbaar om ook bij de metro te lobbyen voor trainingen aan het rijdend personeel.
We zullen ons Casper blijven herinneren als een opgewekte strijdbare man, en gaan hem heel erg missen.