24 april 2020
Op zoek naar vrijheid en mijn eigen identiteit
Dat je er na een zware jeugd bovenop kunt komen bewijst het verhaal van Zarina (29 jaar). Ze heeft veel voor haar kiezen gehad en moest allerlei barrières overwinnen om te komen waar ze nu is. Al haar kennis en ervaring zet ze nu in bij het Jeugdplatform Amsterdam om zo iets te betekenen voor andere jongeren die in een lastige situatie zitten.
De moeder van Zarina had last van psychoses en kon de opvoeding van haar kinderen niet goed alleen aan. Daarom werden Zarina en haar twee zussen en broer deels opgevoed door hun oma en tante. Zarina is van oorsprong Surinaams-Hindoestaanse met een Islamitische achtergrond.
“Mijn oma was in haar opvoeding behoorlijk conservatief, als kind heb je weinig te zeggen. Het huishouden draaiende houden en je best doen op school, dat was het belangrijkste. Ik wilde meer dan dat en op mijn 15e heb ik zonder toestemming een bijbaan gezocht. Dat was het begin van mijn rebelse periode.”
Eigen identiteit
“Ik verlangde naar vrijheid en als puber zocht ik naar meer manieren om los te komen van mijn familie. Dat lukte toen ik op mijn 16e een vriendje kreeg bij wie ik meer tijd doorbracht dan thuis. Op mijn negentiende raakte ik zwanger en na de geboorte van mijn dochter zijn we actief gaan zoeken naar onze eigen woning. Het was voor mij heel belangrijk dat ik een ruimte had waarin ik mijn kind kon opvoeden vanuit mijn eigen normen en waarden.”
Dakloos
“Toen we na 1,5 jaar eindelijk een eigen huis hadden gevonden gingen mijn vriend en ik uit elkaar. De scheiding was heftig. Ik wilde terug naar mijn moeder maar die had in die periode weer veel last van psychoses dus dat voelde niet veilig. De oplossing toen was om afwisselend bij mijn moeder, schoonmoeder en oom te logeren. Een half jaar lang was ik dakloos.”
Zelfzorg
Omdat de scheiding van haar man gepaard ging met geweld kwam ze in contact met de organisatie Veilig thuis. Vooral om in de gaten te houden of het goed ging met haar dochter. Door haar situatie kwam ze in aanmerking voor maatschappelijke opvang. “Ik kwam te wonen met andere vrouwen en moeders met multi-problematiek die geen dak boven hun hoofd hebben. Samen met een maatschappelijk werker ging ik aan de slag met verschillende doelen.
Ik moest leren om voor mezelf te zorgen in de breedste zin van het woord. Ik wilde werken aan mijn psychische gezondheid, mijn schulden wegwerken, de achterstand op school inhalen en mijn sociale netwerk uitbouwen en verstevigen.”
Ervaringsdeskundige bij Jeugdplatform Amsterdam
Ze pakte de studie culturele en maatschappelijke vorming weer op en ging daarnaast vrijwilligerswerk doen. In 2018 behaalde ze haar diploma en inmiddels heeft ze twee banen. Bij het Jeugdplatform Amsterdam en op invalbasis bij een buitenschoolse opvang. Bij het Jeugdplatform Amsterdam werkt ze met een team van ondersteuners om samen met ouders en jongeren invloed uit te oefenen op het jeugdbeleid in Amsterdam.
Het platform bestaat uit een adviesgroep met 8 jongeren en 4 ouders met een adviesfunctie naar de gemeente. Verder zijn er werkgroepen waarin signalen worden opgehaald van mensen die ervaring hebben met jeugdhulp en passend onderwijs en willen meepraten. Op deze manier wil het jeugdplatform jonge Amsterdammers een belangrijke stem geven.
“Mijn leeftijd en ervaring helpen mee in het krijgen van een band met jongeren. Ik kan me makkelijk inleven in hun situatie. Als ik een verhaal hoor ben ik er altijd op gericht om samen te bedenken hoe we het kunnen oplossen. En niet om te blijven hangen in wat er niet goed gaat.
Afstand verkleinen
Ik vind het heel leuk dat ik mijn eigen ideeën en ervaring kwijt kan in het werk. Ik krijg te maken met veel verschillende ouders en jongeren en krijg steeds meer een beeld van wat er speelt in Amsterdam. Lastig is dat veel jongeren en ouders het gevoel hebben dat er niet naar ze geluisterd wordt. Er zit vaak nog een hulpverleningsinstantie tussen de gemeente en ouders wat de afstand groot maakt.
Wij proberen die afstand te verkleinen en hen een stem te geven. De coronacrisis maakt het uitdagend om ons werk nu te doen. De jongeren kunnen niet fysiek afspreken en vinden het thuiszitten lastig. We proberen zo goed mogelijk om te gaan met de situatie en maken gebruik van de online mogelijkheden om elkaar toch te zien.”
Meer weten over Zarina?
Bekijk haar vlog over mentale gezondheid op Thrive Amsterdam.