18 september 2013
September column
`Even douchen 2` door Riet, vrijwilligster bij Cliëntenbelang Amsterdam.
Even douchen is voor mij een prettige bezigheid. Lekker ontspannen, eens rustig mijn gedachten ordenen. Niet zelden kom ik zo onder de warme straal op een idee, waarop ik al lang zat te broeden. Zo’n helder moment heb ik ook weleens tijdens mijn dagelijkse wandeling met de hond.
Voor veel mensen is ‘even douchen’ lang niet zo ontspannend. Ik schreef al eens eerder een stukje over dit onderwerp. Daarin vertelde ik u over mijn vader. Hij is in 2000 overleden. Mijn vader kon niet meer lopen en zijn handen nauwelijks gebruiken. Gelukkig woonde hij bij ons om de hoek en was de huishoudelijke hulp en hulp bij het douchen geregeld. Op papier dan.
In de praktijk was er vaak niemand om hem met de wasbeurt te helpen. Ik werd dan opgebeld en gevraagd om dit waar te nemen… dit was voor ons allebei heel vervelend. Wij hadden geen verleden dat het mogelijk maakte dit, emotioneel gezien, samen te kunnen. Om over de praktische kant dan nog maar te zwijgen.
Een vader die heel ongelukkig min of meer aan de beugels in de badkamer hing en een blinde dochter die, al peentjes zwetend, doodsbang was dat haar vader zou vallen. Het is al lang geleden, maar ik beleef het weer als ik in de media lees over de mantelzorgverplichting.
Ik zie in mijn gedachten een juffrouw op de bank met ellenlange vragenlijsten. Aansluitende vergaderingen met multidisciplinaire teams die allemaal bedenken wat de familie of buren voor hulp moeten gaan geven.
Bezuinigen is nu het credo. Toch is het onderwerp helemaal niet nieuw naar mijn idee. Het getouwtrek over wie wat doet en wie zal dat betalen, is wel helemaal van deze tijd. Weet u nog hoe het zit? Wie gaat de persoonlijke verzorging betalen? Vanuit de AWBZ. naar de gemeente? Of toch maar naar de zorgverzekeraars, zoals Martin van Rijn verleden week suggereerde?
Dit laatste lijkt mij zo gek nog niet. Het is prettig als er geen knip komt tussen persoonlijke verzorging en verpleging. Ook zijn de regels voor iedereen gelijk, waar je ook woont. Mantelzorg en vrijwilligers, we kunnen er niet buiten. Toch zijn de mantelzorgers vaak al overbelast en de vrijwilligers al behoorlijk op leeftijd.
Zo nu ben ik klaar met mijn relaas. Tijd voor nieuwe ideeën. Daar lees ik over en denk er over na. Ruilen vind ik één van die goede plannen. Knip jij mijn heg, dan schrijf ik bijvoorbeeld voor jou die brief. Het is de hoogste tijd voor mij om tijdens de wandeling of onder de douche plannen te maken en ze daarna met anderen te delen.