15 februari 2024
Whoohoo! Sams nieuwe blitse vrolijke rolstoel is eindelijk geleverd!
Wij zijn heel erg blij! En opgelucht, want de oude rolstoel kon geen dag langer meer mee. Eigenlijk kon de rolstoel al een tijdje niet meer mee. Negen maanden hebben we erover gedaan om de rolstoel aan te vragen en dat lag niet aan de oorlog in Oekraïne dit keer.
Door Dessie Lividikou, beleidsmedewerker Wmo Cliëntenbelang Amsterdam
Ik heb mij de afgelopen maanden behoorlijk gefrustreerd, machteloos en wanhopig gevoeld, omdat het mij maar niet lukte om een nieuwe rolstoel voor mijn kind te regelen. Ik werk als beleidsmedewerker Wet maatschappelkijke ondersteuning (Wmo), dus als iemand het moet kunnen, moet ik het wel zijn, toch?
Hulpmiddelen is één van de thema's waarmee ik mij binnen mijn werk bij Cliëntenbelang Amsterdam bezig houd. Als belangenbehartiger probeer ik samen met cliënten en ervaringsdeskundigen zichtbaar te maken waar het mis gaat in de uitvoering rondom de aanvraag, levering en reparatie van hulpmiddelen.
En dat is helaas nogal veel. Soms komt het werk dichtbij. Misschien wel te dichtbij. Hoewel ik niet wil dat mijn eigen ervaringen in mijn werk op de voorgrond staan, wil ik ons verhaal deze keer toch delen. Ik hoop van harte dat we er met elkaar iets van kunnen leren en het voor de volgende aanvrager hopelijk makkelijker te maken.
Bij de aanvraag van onze rolstoel ging alles mis wat er mis kon gaan. Eind mei vorig jaar concludeerden wij met onze ergotherapeut, de adviseur van Reade en de hulpmiddelenleverancier dat de rolstoel niet meer passend was. De zitdiepte kon nog net, de zitbreedte werd te krap en de rug was te klein.
Tijd voor actie dus. Er was een hele kleine kans dat de stoel nog verbreed kon worden, maar waarschijnlijk zou er een passing moeten komen voor een nieuwe rolstoel. Maar vervolgens gebeurde er helemaal niets.
Heel veel mailtjes en telefoontjes later, een overbodig huisbezoek van de leverancier, een passing met een fabrikant die niets voor ons kon betekenen en daarna nog een passing met een te kleine rolstoel, werd eind november vorig jaar eindelijk een nieuwe rolstoel besteld! Een opluchting!
Ondanks herhaaldelijke verzoeken van onze ergotherapeut om een spoedlevering, had onze hulpmiddelenleverancier na ontvangst nog 5 weken nodig om de rolstoel bij ons thuis af te leveren. Gisteren, 14 februari, was het eindelijk zover. Een feestelijke dag.
Mijn zoon heeft 9 maanden lang in een rolstoel gezeten die hem niet meer paste. Hij is in die 9 maanden ook een kledingmaat gegroeid. De laatste maanden was de rolstoel zeker ook niet meer veilig. De rugleuning zat los, niet vast aan het frame. Sam zat niet goed meer in de stoel en de voetenplank was stuk. Het is bijna niet voor te stellen hoeveel tijd en energie onze ergotherapeut en ikzelf in de aanvraag van deze rolstoel hebben gestopt.
Als moeder wil ik dat mijn kind in een goede, passende en veilige rolstoel zit, niets meer en niets minder. Vanuit mijn werk weet ik dat wij helaas geen uitzondering op de regel zijn. Sterker nog, ik hoor verhalen van ouders die nog langer moeten wachten. Een rolstoel is geen luxeproduct, maar een noodzakelijk hulpmiddel voor mensen om volwaardig mee te kunnen doen.
Op gemeentelijk briefpapier lijkt het allemaal prima geregeld, maar in de praktijk loopt het volstrekt anders. Ik ben er heilig van overtuigd dat het echt anders en beter kan.
Toen de adviseur gistermorgen voor mijn deur stond met de nieuwe rolstoel, moest ik even slikken. De rolstoel oogt nogal klein. Zullen we maandag maar vast beginnen met een nieuwe aanvraag?